Het dak eraf

Dak eraf - het begin

In de zomer liet ik al weten dat we met het Kleine Schuurtje aan de slag wilden gaan. Dat is gebeurt in exact 1 week hebben de beide dakdekkers het oude dak ontmanteld en er een nieuw dak opgezet. Met nieuwe dakpannen in dezelfde stijl als er al opzat: de Losaigne en tevens voor zien van een mooie koperen rand. Deze weerkaast de zon overdag. De regenpijpen en dakgoten zijn vervangen en de gaten gedicht. Het was geen makkelijke klus aangezien geen van de muren recht liepen om toch optisch een mooi strak dak te maken. Maar het resultaat is verbluffend. De complimenten van de dorpsbewoners waren verrassend goed. Je merkt meer en meer dan men echt meeleeft in het dorp wat ik allemaal aan het doen ben.

Op de verschillende verdiepingen waar allerlei oude “rommel” lag vonden we samen met de mannen allerlei oiude voorwerpen die ik graag opnieuw wil gebruiken bij de verdere verbouwing van deze schuur en het huis zelf. Zo vonden we vele oude ijzeren ringen die om de oude wijnvaten zaten. Hiervan maken we dan lampen die vanaf de komen te hangen. Planken van  walnotenhout, oude rijtuigen en nog veel meer. Zulke vondsten zijn altijd een leuke terugblik in de geschiedenis van het huis en de familie. Het hergebruik maakt dat het huis haar nostalgische sfeer zal behouden.

Maar het allermooiste is toch wel het geschenk van de beide heren. Elke regenpijp is voorzien van 2 roosjes. Hun handelsmerk vanaf nu voor als ze een dak samen maken. Dus kreeg ik er niet alleen een maar zelfs vier. Een mooie afsluiting van weer een project met hen. Op naar de volgende. Het renoveren van de zolder van het grote huis tot een prachtig zelfstandig appartement met meerdere slaapkamers en een eigen keuken en badkamer.

De schuur blijft nu met haar nieuwe dak de komende tijd zo als ze is. Plannen sluimeren in mijn hoofd voor een toekomstige bestemming. Een plek om zelf te wonen? Een leuke gite voor groepen? Een atelier? Het is allemaal nog aan het broeden. Eerst maak ik het grote huis ‘af” en dan is het misschien wel even tijd voor een jaar niet verbouwen. Om gewoon te genieten van wat er al is gedaan. En samen met gasten het seizoen te genieten van de tuinen en het huis zelf. Zo kunnen de ideetjes in dit soms warrige hoofd ook meer en meer vorm krijgen.

Comments are closed.